آیت الله وحید خراسانی دام ظله العالی در دیدار جمعی از جوانان و خادمین عاشورای فاطمی مشهد مقدس برکات کار آنان را برشمردند و به همگان توصیه کردند که قرآن را بخوانند و به امام زمان هدیه کنند . سپس معظم له سفارش اکید نمودند که شب نیمه شعبان ساعت 11 شب همگی دست به دعا برداشته ، دعای فرج را زمزمه کنند.
SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز :
به گزارش خبرنگار «شیعه نیوز»، آیت الله وحید خراسانی در دیدار جمعی از جوانان و خادمین عاشورای فاطمی مشهد مقدس برکات کار آنان را برشمردند و به همگان توصیه کردند که قرآن را بخوانند و به امام زمان هدیه کنند . سپس معظم له سفارش اکید نمودند که شب نیمه شعبان ساعت 11 شب همگی دست به دعا برداشته ، دعای فرج را زمزمه کنند. مشروح بیانات معظم له به شرح زیر است :
پيغمبر خاتم بياناتش نسبت به افراد ، مختلف است؛ گاهي براي عامه ي مردم تكلم مي كند، گاهي براي خواص. در آن مواردي كه مورد خطاب نخبه ي اصحاب اند، بايد در كلام آن حضرت بسيار تعمق بشود. به ابي ذر - كه كسي است كه به قدري مقرب است و او تنها مردي است كه قيام كرد در مقابل حكومت باطل عثمان و به ربزه تبعيد شد و امير المؤمنين به بدرقه ي او رفت- اين مرد عظيم الشأن مورد خطاب پيغمبر خاتم است. روايت مفصل است، فرمود: پنج چيز را غنيمت بشمار قبل از تبدل- بعضي از اينها ذكر مي شود- حياتت را قبل از مرگت. اين زندگي را قبل از مردن آنچه بايد در تقدير آن سعي كن. دوم: صحتت را قبل از مرض؛ سوم: جواني ات را قبل از پيري. اين كلمه امروز مورد نظر ماست: "اغتنم شبابك قبل حرمك". اين بيان دريايي از حكمت است.
همينطوري كه آفاق چهار فصل دارد، انفس هم فصولي دارد؛ "سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ". در عالم آفاق، زمستان است و تابستان و پاييز و بهار؛ در زندگي انسان هم اين چهار فصل است. در بهار زمين زنده مي شود . هيچ بذري در زمستان به ثمر نمي رسد اما در بهار است كه بذر پاشيده مي شود و نسيم بهار زمين را زنده مي كند، بعد آن بذرها به ثمر مي رسد؛ جواني در انسان، بهار است در عالم آفاق و زمان؛ يعني در اين فصل روح ،زندگي دارد كه هر بذري از علم و عمل در اين فصل به ثمر مي رسد. حالا عمده اين است كه از جواني چگونه بايد استفاده كرد. اين كه فرمود: غنيمت بشمار زندگي را قبل از مرگ، جواني را قبل از پيري ،سرّش اين است. بعد كه فصل گذشت هيچ نمي ماند الا حسرت كه من مي توانستم از اين زندگي چه بهره ها ببرم و نبردم، جواني پير مي شود ولي در پيري ديگر آن جواني برگشتني نيست؛ خواه ناخواه آنچه باقي مي ماند حسرت است ، كه چه جور رفت و ما دانه اي كه بايد بپاشيم و درخت ميوه داري باشد، نداريم.